Historie
De geschiedenis van de Sikkens Foundation begint bij de Sikkens Prize, toen Sikkensprijs, die in 1959 werd opgericht door de toenmalige Sikkens-directie. Sikkens is een verf- en lakmerk dat in 1792 werd opgericht en dat in de jaren zestig van de vorige eeuw onderdeel werd van het bedrijf AkzoNobel. De activiteiten en initiatieven rondom de Sikkens Prize werden in 1972 ondergebracht in een zelfstandige stichting: de Sikkens Foundation.
De jaren 50 en 60: een nieuw élan van kunst en cultuur
Aan de wieg van de Sikkens Foundation stond chemicus August M. Mees, die in 1924 in dienst trad bij Sikkens. Onder zijn leiding onderging de verffabriek de nodige innovaties en uitbreidingen. Na de oorlog brengt Mees zijn bedrijfsbeleid nadrukkelijk in verband met het nieuw élan van kunst en cultuur. Sikkens verkoopt verf, verf is kleur en kleur wordt na de grauwe oorlogs- en naoorlogse jaren steeds belangrijker. Een nieuwe generatie kunstenaars en architecten beroept zich op de erfenis van De Stijl, met grootheden als Gerit Rietveld, Theo van Doesburg en Bart van der Leck. Kleur verbeeldt de ruimte en dit principe is het uitgangspunt van verschillende kunstenaars en architecten in de jaren vijftig en zestig.
Kleurrijke initiatieven
Sikkens’ eerste tentoonstelling over het thema kleur, gemaakt in samenwerking met de stichting Goed Wonen in 1957, wordt zeer goed ontvangen. Sikkens besluit een kleurenwaaier te laten samenstellen door kunstenaars die zijn aangesloten bij het Nederlandse kunstenaarscollectief Liga Nieuw Beelden (1955-1969). Kleur is voor hen een belangrijk middel in het streven naar de synthese van architectuur en beeldende kunst. Aan het verschijnen van de waaier wordt bekendheid gegeven met de tentoonstelling ‘Kleur’ in het Stedelijk Museum. August Mees kondigt bij deze gelegenheid de instelling van de Sikkensprijs aan, die in 1959 wordt gerealiseerd.
Het initiatief van Mees komt enerzijds voort uit zijn belangstelling voor beeldende kunst, anderzijds uit het belang van een bedrijf, waarin de productie en verkoop van verf centraal staan. De prijs is bedoeld als blijk van waardering voor die kunstenaars, architecten en vormgevers die een werk hebben gecreëerd, waarin een synthese van ruimte en kleur is verwezenlijkt.
De eerste jaren van de Sikkensprijs
De eerste jaren gaat de aandacht uit naar de functie van kleur, het effect op omgeving en menselijk gedrag, en de methodische toepassing van kleur. Eind jaren zestig verandert de koers van de Sikkens Foundation onder invloed van het maatschappelijke klimaat.
De prijscommissie is ervan overtuigd dat de Sikkens Prize relevant moet zijn voor de samenleving. Begin jaren zeventig fuseert de Sikkens Prize met de internationale Talensprijs. Deze prijs is tot dan toe tweemaal toegekend: aan Willem de Kooning (1968) en Richard Hamilton (1970). De naam Sikkens Prize, toen nog Sikkensprijs, blijft gehandhaafd en het accent wordt verlegd van belonen naar stimuleren. De doelstelling wordt als volgt geformuleerd: “Het stimuleren van die sociale, culturele en wetenschappelijke ontwikkelingen in de samenleving, waarbij kleur als medium een specifieke rol speelt.”
Nieuwe ontwikkelingen
Op 18 juli 1972 wordt officieel de stichting Sikkensprijs opgericht. De redelijk informele relatie tot het bedrijf krijgt hiermee een duidelijke status en een financiële basis. De formule wordt verruimd en de aandacht van het bestuur richt zich meer op kleur als universeel verschijnsel. In de jaren die volgen wordt de Mondrian Lecture ingesteld en krijgt de prijs ook fysiek een vaste vorm als glasprisma, ontworpen door Carel Weeber. In 1987 wordt door een statutenwijziging de Stichting Sikkensprijs omgevormd tot Sikkens Foundation.